روز شکرگذاری واقعاً آمریکایی تعطیلات ملی در ایالات متحده است و از نزدیک با اولین تاریخ کشور در ارتباط است. در سال 1620 ، مهاجران یا زائران ، آنها را در گل ماه مه به آمریکا سوار کردند و به دنبال مکانی بودند که بتوانند آزادی عبادت داشته باشند. پس از یک سفر دو ماهه وسوسه انگیز ، آنها در ماه نوامبر یخی به زمین نشستند ، آنچه اکنون پلیموت ، ماساچوست است.
در اولین زمستان خود ، بیش از نیمی از مهاجران بر اثر گرسنگی یا اپیدمی درگذشت. کسانی که زنده مانده بودند ، در بهار اول شروع به کاشت کردند. تمام تابستان آنها با اضطراب فراوان منتظر برداشت محصول بودند ، دانستن اینکه زندگی آنها و آینده مستعمره به برداشت آینده بستگی دارد. سرانجام این زمینه ها عملکردی غنی از انتظارات ایجاد کردند. و بنابراین تصمیم گرفته شد که یک روز شکرگذاری برای خداوند برطرف شود. سالها بعد ، رئیس جمهور ایالات متحده پنجشنبه چهارم نوامبر را به عنوان روز شکرگذاری هر سال اعلام کرد. جشن روز شکرگذاری تا امروز در آن تاریخ مشاهده شده است.
الگوی جشن شکرگذاری هرگز در طول سالها تغییر نکرده است. شام بزرگ خانوادگی ماهها پیش برنامه ریزی شده است. روی میز شام ، مردم سیب ، پرتقال ، شاه بلوط ، گردو و انگور پیدا می کنند. پودینگ آلو ، پای خرد شده ، انواع دیگر مواد غذایی و آب زغال اخته و کدو تنبل وجود خواهد داشت. بهترین و جذاب ترین آنها در میان آنها کباب بوقلمون و کدو تنبل است. آنها سنتی ترین و مورد علاقه ترین غذای روز شکرگذاری در طول سالها بوده اند.
همه موافق هستند که شام باید در اطراف بوقلمون کباب پر شده با پانسمان نان ساخته شود تا آب میوه های خوشمزه را به عنوان کباب جذب کند. اما از آنجا که پخت و پز با خانواده ها و مناطقی که فرد در آن زندگی می کند متفاوت است ، گرفتن اجماع در مورد نوع دقیق چاشنی های پرنده سلطنتی آسان نیست.
شکرگذاری امروز ، به هر معنا ، یک تعطیلات سالانه ملی است که آمریکایی ها از همه ایمان ها و پیشینه ها برای ابراز تشکر از فضل سال به آنها می پیوندند و با احترام از نعمت های مداوم درخواست می کنند.
